چاپ چهل و هشتم از کتاب نگاهی دوباره به تربیت اسلامی نگارش دکتر خسرو باقری (عضو هیأت علمی دانشگاه تهران) را می خوانید. باقری به امکان دخالت پیش فرض‌های دینی در فرایند شکل‌گیری علوم انسانی پرداخته‌است، که از این طریق تجربی بودن آن شاخه‌های علوم انسانی کاملاً حفظ می‌شوند، و از طرف دیگر ابطال نظریه‌ها، پیش فرض‌ها را از ابطال یا بررسی تجربی مصون می‌گذارد. این دیدگاه که رویکرد تأسیسی نامیده می‌شود در مقابل دیدگاه‌هایی قرار می‌گرید که باقری آن‌ها را تهذیبی، و دائرةالمعارفی می‌نامد. همچنین در فلسفه آموزش و پرورش عاملیت انسان را محور و اساس نظریه خود قرار داده ‌است. توجه به عاملیت انسان باعث می‌شود انسان موجودی پویا در نظر گرفته شود که در هر لحظه در معرض تصمیم است و باید تصمیم بگیرد. از این جهت تفاوت عمده دیگری بین نگرش باقری و نگرش سنتی، تقوی است. مجموع این نظریات باقری منجربه تالیف کتاب پیش رو شده است. در مقدمه این کتاب آمده است: