آنچه امروزه به نام بازی و فراغت رونقی تام و تمام یافته، چیزی جز فریب و حجابی ضخیم از بازی و فراغت اصیل نیست و زمان آن فرا رسیده است که با نگاهی دیگر، به «ساحت بازی و فراغت» و «اصالت معنایی و معنوی» به عمق و ریشه این دو مفهوم بازگردیم و بیش از این در دام بازی و فراغت روزگار که ما را از کام بازی و فراغت عارفان محروم کرده، نیفتیم.